"About the impetuosity of hearts and the stroking of ego". Autoethnography of the experience of own psychotherapy in the context of the illusion of objectivity

O obiektywizmie mówi się, że jest potrzebny. By prawidłowo oceniać rzeczywistość, by podejmować racjonalne decyzje, by móc ustalać rozmaite, uniwersalne, obowiązujące w świecie normy i weryfikować ich przestrzeganie. Co zatem jeśli uznamy, że obiektywizm nie istnieje? Że nasz ukochany strażnik ładu i porządku jest bardziej podobny do postaci mitycznej, niż do jakiegokolwiek namacalnego zjawiska, którego istnienie można poprzeć dowodami? Czy w naszym życiu zapanuje chaos i niepewność? Czy też odczujemy ulgę, swobodę i wolność? Niewątpliwie istnieją dziedziny, w których dążenie do obiektywizmu jest uznawane za pożądane, czy wręcz niezbędne. Kontrowersje budzi kwestia, czy psychoterapia powinna być jedną z nich, czy też na wstępie można stwierdzić, że nie ma tutaj do czego dążyć, ponieważ bycie realnie obiektywnym jest w tym przypadku zwyczajnie niemożliwe. Niniejsza praca jest zapisem literackiej, autobiograficznej narracji, ukazującej perspektywę pacjenta w procesie terapeutycznym, przeplatanej z naukową i filozoficzną dociekliwością dotyczącą zagadnienia psychoterapii, obiektywizmu i naiwnego realizmu, będącego jego oczywistym zaprzeczeniem.Objectivity is said to be needed. To correctly assess reality, to make rational decisions, to be able to settle various universal, effective standards and verify compliance with them. So what if we think that objectivity does not exist? That our beloved guardian of order is more like a mythical figure than any tangible phenomenon whose existence can be supported by evidence? Will chaos and uncertainty set in our lives? Or rather we will feel release, liberty and freedom? Undoubtedly, there are areas in which the pursuit of objectivity is considered desirable or even necessary. The question of whether psychotherapy should be one of them, or at the beginning it can be said that there is nothing to strive for here, because being really objective is simply impossible in this case, is strongly controversial. This work is a record of a literary, autobiographical narrative, showing the patient's perspective in the therapeutic process, interspersed with scientific and philosophical inquisitiveness regarding the issue of psychotherapy, objectivity and naive realism, which is considered to be its obvious negation